Vanuit Boston reden we eergisteren naar de Green Mountains. De rit duurde 3 uur, maar rijdend door de mooie natuur vlogen deze uren voorbij. Na een lunch met ons eigen brood en fruit en ook nog cheesecake van de avond ervoor zijn we op pad gegaan naar de VVV van Bennington, de stad/het dorp waar we verbleven, om te kijken wat hier allemaal te doen was. Hier konden we ook meteen vragen over wandelingen voor de volgende dag in de Green Mountains. Bij de VVV kregen we een stadswandeling van Bennington, maar deze viel helaas erg tegen en hebben we dus ook op de helft gestaakt. Daarna zijn we naar de obelisk gaan lopen, die in het noorden van Bennington lag en er in de verte gaaf uit zag. Op de kaartjes die we hadden, leek deze niet zo ver en zeker te doen voordat de regenbui, die werd verwacht die middag, zou komen. Dit viel helaas nogal tegen en op de helft van onze weg naar de Obelisk zijn we omgekeerd en weer terug naar de auto gelopen. Daarna zijn we wel nog even met de auto naar de obelisk gereden om hem toch nog even van dichtbij te zien. Terug bij het hotel was de lucht weer opengetrokken en zijn we nog even bij het zwembad gaan liggen, terwijl we op internet (tripadvisor is echt handig) een restaurant zochten voor die avond. Het werd uiteindelijk een restaurant dat was gelegen in een oud treinstation en hier hebben we heerlijk gegeten.

De volgende morgen konden we ontbijten bij het hotel. Een erg lekker en uitgebreid ontbijt met onder andere wafels die je daar a la minute zelf kon maken in het wafelijzer. Met onze buiken gevuld, reden we naar een wandelroute die papa en mama de avond ervoor hadden uitgekozen. Een heen en weer route van in totaal 7,4 km met aardig hoogteverschil en die eindigde bij een waterval. Het was een leuke wandeling door de bossen en de waterval aan het einde was gaaf en erg mooi om te zien. Op de terugweg naar ons hotel zijn we langs een plaatsje gereden om daar te lunchen in een boekenwinkel. Dit zag er leuk uit en ze hadden heerlijk eten. Daarna dropte papa en mama Mandy en mij bij het hotel om daarna samen door te rijden naar de obelisk om in de obelisk met de lift omhoog te gaan en van het uitzicht te genieten. Hier hadden Mandy en ik niet zo’n zin meer in. Toen ze weer terug waren, pakten we met zijn vieren de laatste zonnestraaltjes nog even bij het zwembad. Tegenover ons hotel zat een bowlingbaan en zijn we gisteravond daar nog even een uurtje gaan bowlen. In plaats van dat we met zijn vieren een wedstrijdje hielden wie er ging winnen, werd het meer een wedstrijd tussen papa en mama, die ongeveer hetzelfde aantal punten hadden, en een wedstijd tussen Mandy en mij, omdat wij ook ongeveer gelijk opgingen alleen dan met wat minder punten dan papa en mama. Het was een gezellig uurtje om onze dagen in de Green Mountains af te maken.

Groetjes, Sascha