Onze tweede dag in Yosemite willen we graag weer een zogenaamde trial (klim-wandeling) lopen. We hebben dit keer een heftige uitgezocht van 15 km (7,5 heen en 7,5 terug) met een klim van totaal bijna 1000 meter. We hebben de wekker om 7:30 uur gezet, zodat we niet teveel in de hitte van de dag hoeven te lopen en we hebben er (echt!) allemaal zin in!

Maar poeh, wat was het een pittige tocht zeg! Op de heenweg hebben we 2,5 uur bijna alleen maar geklommen, maar een paar kleine stukken op de route waren vlak. Onderweg durfden we eigenlijk niet aan de mensen die terugkwamen (en waarvan wij dachten dat zij allemaal de klim heen al klaar hadden -> later bleek bijna iedereen alleen de afdaling te doen...) te vragen of het nog ver was. Uiteindelijk hebben we dat na anderhalf uur toch gedaan, maar toen die man nog 1,5 uur zei geloofden we hem niet. 'Hij onderschat ons' zei Sascha nog en ik beaamde dat. Toen we even later nog iemand tegen kwamen konden we het niet laten om het nog een keer te vragen. Deze man zei 'nog ongeveer 1 uur en 20 minuten' en hij gaf aan dat verderop een bord stond met 3 miles gehad (4,8 km) en nog 1,6 te gaan. Toen moesten we toch aannemen dat deze inschatting in de buurt van de waarheid moest liggen. Uiteraard gaf dit wel wat teleurstelling (wij hadden bedacht om het in 2 uur te lopen...), maar we herpakten onszelf en gingen vol goede moed verder. We liepen gelukkig het grootste deel van de heenweg (en later ook terug) in de schaduw van de bomen en de berg die we aan het beklimmen waren. Uiteraard zijn we onderweg heel wat keer gestopt en water gedronken en mentosjes gegeten.

Tijdens de klim genoten van het steeds wisselende uitzicht, waarbij we ook op een gegeven moment hoger waren dan de enorme waterval aan de overkant van de vallei. Natuurlijk ook veel hagedissen, eekhoorns, vlinders, vogels en uiteindelijk ook een slang(etje) gezien. Alleen hebben we jammer genoeg geen beer aan ons lijstje toe kunnen voegen.

Toen we uiteindelijk om 12:30 uur op de top aankwamen, werd onze inspanning beloond met een geweldig en indrukwekkend uitzicht. Hier was het overigens enorm druk met mensen die bijna allemaal met bus en auto naar dit 'Glacier Point' waren gekomen. We hadden wel even behoefte aan een petje met 'wij zijn naar boven gelopen!!!', maar die verkochten ze daar niet. Wel gelukkig weer die grote cornetto's, die weer heerlijk smaakten.

Na een uurtje zitten en van de verschillende uitkijkpunten genieten, waren we klaar voor de terugtocht. Weer vol goede moed, hadden we bedacht dat we dit toch wel in twee uur moesten kunnen redden. Naar beneden zou toch een stuk makkelijker lopen. Maar dat viel niet helemaal mee. Uiteraard hadden we nog de klim van de heenweg merkbaar in de benen, maar ook was op een groot deel het wegdek dusdanig 'korrelig' dat we op moesten passen om niet uit te glijden. We hebben met elkaar dan ook heel wat gegleden, maar meestal konden we onszelf of elkaar 'opvangen'.

Uiteindelijk bereikten we na 2 uur en een kwartier het dal. En wat waren we blij en trots!

's Morgens hadden we ons al bedacht dat we na deze klim wel wilden zwemmen in de rivier die door het dal loopt (met leuke strandjes), dus we hadden badlakens, zwemkleding en slippers meegenomen. Wat een heerlijk gevoel trouwens om na ongeveer 6 uren je schoenen en sokken uit te doen en je slippers aan te trekken!!

De rivier bleek trouwens wel extreem koud te zijn, maar ik had met Sascha afgesproken om te gaan zwemmen, dus nu moesten we wel. Maar jeetje, dit kostte echt heel veel moeite. Aangezien ik stoer had gezegd dat het niet erg was als het erg koud was, kon ik het niet maken om nu moeilijk te doen. Maar hierbij vergeleken was het water in het riviertje bij Moab vorige week bijna warm te noemen. Kortom, zo gezegd zo gedaan. Sascha kon nu niet achterblijven en ook Mandy is later 'door gegaan'. Stoer hoor! En ook een heerlijk gevoel trouwens als je dan weer uit het water heerlijk in het zonnetje op het strandje kan gaan zitten. Echt heerlijk even relaxen na onze inspanning. Weer dat vakantiegevoel!!!

Eind van de middag weer richting ons hotel gereden (jammer genoeg 1,5 uur rijden) en heerlijk een Whopper gegeten bij de Burger King (sorry Theo, maar echt heerlijk!).

Nu is het inmiddels 22 uur en ben ik met heel veel geduld (grrrrrrrrrrrr!!!!) de foto's 1-voor-1 aan het uploaden. Usen zit tegenover me met zijn iPad en we zijn inmiddels aan ons tweede flesje Corona begonnen.

Ik hoop dat het straks lukt om beide verhalen ook nog een beetje op tijd op de site te krijgen. De foto's van deze dag doen we dan morgen maar...

Morgen slapen we eerst lekker uit en rijden dan naar onze laatste bestemming San Fransisco!!!

Groetjes van ons viertjes.