Gisteravond nog uit eten geweest, op advies van het hotel bij Pines, 1 dorpje verder. Wel wisselende berichten op de Tripadvisor van Theo, maar er was weinig aanbod. Een gezellig restaurant waar de meiden hun drinken (Cola en Sprite) in grote jampotten kregen. Het bijzondere was hier alleen (weer) dat we nog voordat we het hoofdgerecht op hadden de kaart voor de desserts al kregen. Vervolgens kregen we ook voordat Mandy en Usen hun gedeelde portie warme appeltaart met ijs op hadden, de rekening al op tafel. En we waren echt niet laat gekomen! Het voelt heel opgejaagd en weinig gastvrij... jammer...maar gelukkig wel lekker gegeten!

's Avonds besloten om de wekker op 5:45 te zetten, zodat we de zonsopgang zouden kunnen zien. Oh ja, en nog even de nachttemperatuur opgezocht, zodat we de juiste kleren klaar konden leggen. GEMIDDELD 48 GRADEN FAHRENHEIT = 9 GRADEN!! Tja, we zitten inderdaad op grote hoogte hier, tussen de 2.500 en 3.000 meter. Dus lange broek, trui en jas klaargezocht. Daarna in een onrustige slaap gevallen (altijd als je vroeg op moet) en geprobeerd om het getik van de koelkast te negeren (wat slecht lukte...).

Vrijdag 15 juli

Iedereen (ook Sascha die gisteravond nog twijfelde) stapte om 5:45 uur het bed uit en binnen 10 minuten waren we aangekleed en reden we richting Bryce Canyon National Park (om de hoek). De temperatuur bleek overigens deze ochtend nog iets lager te zijn dan gemiddeld, nog geen 6 graden. We waren blij met onze dikke kleren!

Op het toepasselijke uitkijkpunt 'Sunrise' bleek dat meer mensen op dit idee waren gekomen. Maar er was genoeg ruimte om alles goed te zien. De zonsopgang was erg mooi, maar toch iets minder spectaculair qua kleuren dan het effect van de zonsondergang in Monument Valley (oh jee, we raken verwend....). Maar we waren blij dat we het toch mee hadden gemaakt.

Terug in de hotelkamer gauw weer ons bed in gedoken om nog een paar uurtjes te slapen, we hadden geen haast deze ochtend. Het inslapen viel tegen, want we waren toch wel erg koud geworden. Sascha was (achteraf) heel slim met haar lange broek, sokken, t-shirt en vest in bed gaan liggen en ook zo in slaap gevallen. Ik (Angelique) ben nog een paar keer mijn bed uit gegaan om extra kleding aan te trekken en extra dekens over me heen te trekken. Gelukkig vielen we uiteindelijk allemaal in slaap en werden we pas tegen 10 uur wakker. Heerlijk!

Na een ontbijtje op de kamer, tanken en het schoonmaken van de voorruit (-> ook heeeeeeel veel vliegjes) reden we rond 11 uur weg richting Zion National Park. In Zion hebben we niet veel tijd besteed. De route erdoorheen is op zich al heel mooi, want hier rijd je, in tegenstelling tot alle andere parken tot nu toe, door het dal in plaats van op het hoge niveau). En Zion is voor een groot deel afgesloten voor gewoon verkeer, daar ben je dan verplicht om gebruik te maken van de gratis shuttlebussen. Maar omdat we 4-5 uur te rijden hebben vandaag, slaan we dat lekker over. Wel zijn we gestopt voor een picknick in de schaduw.

Daarna doorgereden op weg naar Las Vegas!

Groetjes, Usen, Angelique, Mandy & Sascha