5 januari 2018
Vandaag hebben we geen ontbijttijd afgesproken, we zien wel even hoe laat iedereen wakker wordt. Ook moeten we nog naar de supermarkt voor boodschappen. Usen en Angelique gingen op weg naar de lokale supermarkt, maar deze bleek na de storm Irma nog steeds niet open te zijn. We zijn sowieso verbaasd over de vele puinhopen langs de weg door de Irma storm. Er zat niets anders op dan door te rijden naar de eerstvolgende grote supermarkt. Daar verbaasden we ons niet meer over het feit dat onze boodschappen worden ingepakt door een medewerkster (niet de cassière), maar wel over het aantal plastic zakken waar de boodschappen over verdeeld worden. Er is hier nog wel wat te winnen...

Terug bij ons huis maken we van het ontbijt meteen maar een brunch, want het is ondertussen al 12 uur. Mandy en Stef hebben vanmorgen samen een rondje hardgelopen, dat konden zij op deze Key genaamd 'Marathon' natuurlijk niet laten. In onze vakantie-modus besluiten we na de brunch ook nog even tijd te nemen voor een kop koffie. Want met onze eigen European Brew is die zeker lekkerder dan de koffie buiten de deur.
We besluiten vandaag naar Key West te rijden. De zo'n schijnt volop aan een strakblauwe hemel, maar de temperatuur van 15 graden is nog wat karig. Alleen Usen waagt zich vandaag aan een korte broek. Onderweg komen we helaas in een flinke file terecht die blijkt te zijn veroorzaakt door een lokale (politie) wieler-wedstrijd. Onderweg genieten we van het uitzicht, met onder andere pelikanen en de mooie blauwe zee. Uiteindelijk komen we rond 15:30 uur aan op Key-West.

We starten bij de grote boei die het 'Southernmost Point' van het vaste land van de VS markeert. Hier staat echter een lange rij mensen te wachten om op de foto te gaan met dit markante ding. Het zit ons wel snor, we nemen wat alternatieve foto's en lopen richting het centrum van Key West. Een gezellig dorpje met prachtige houten huizen en een gezellige drukte op straat en in de vele cafeetjes.
Helaas loop ik (Angelique) vandaag wat moeilijk, omdat ik vanmorgen bij het opruimen van de boodschappen een fles rode wijn met mijn grote teen heb gered van de plavuizen vloer :-(

We eindigen onze wandeling uiteraard bij de zonsondergang. Dit is op Key West het hoogtepunt van de dag, waarop altijd veel mensen zich aan de kade verzamelen. Normaliter wordt er dan geapplaudisseerd als het laatste puntje van de zo'n achter de horizon verdwijnt, maar helaas verdween de zon deze dag in een strook bewolking voordat deze bij de horizon was. Het applaus bleef vandaag dan ook uit. Een kleine teleurstelling, waar we eigenlijk wel om moesten lachen.
We zijn inmiddels fris/koud geworden en zoeken rond 18:30 uur onze auto weer op. Op de terugweg gaan we nog even langs de Publix voor het avondeten. Het is vandaag de beurt aan Sascha en Jesse om te koken. Terwijl de rest een potje Keezen speelt, wordt een heerlijke pasta met broccoli, kerrie, creme fraiche en cashewnoten bereid.
Na het eten spelen we een Keezen-toernooi waarbij elk stel een keer tegen elk ander stel speelt. We gebruiken naast het meegebrachte bord ook de prints die Stef vooraf thuis al heeft gemaakt. Een praktische oplossing zo. Helaas moet de oudere garde het afleggen tegen de jongere, maar dat had natuurlijk alles te maken met de minder goede kaarten die zij die avond hadden gekregen, haha.

6 januari 2018
Vandaag alweer onze laatste volledige vakantiedag. Het weer ziet er goed uit, al staat er een straf windje. Vandaag ontbijten we buiten de deur bij de 'Wooden Spoon'. Een lokaal eettentje in een armoedig gebouwtje maar met goede recensies, o.a. op Tripadvisor, en een heerlijk kaart. Een deel van ons gaat voor een zoet ontbijt met de (heeeeeeerlijke) banana-pancakes met chocolatechips, de andere helft kiest voor een combinatie van eieren, spek en ander toebehoren. Met de volle bekers slappe koffie die maar steeds bijgevuld worden en de meer dan vriendelijke bediening, een feestje om mee te maken!

We vervolgen onze weg naar Sombrero Beach, waar we nu toch eindelijk een keer in zwembroek en bikini willen liggen. En ja, dat lukt! We vinden een schuine kant waar we de frisse wind een beetje kunnen vermijden. We genieten van het witte strand, de palmbomen, het mooie lichtblauwe water en de pelikanen die druk aan het vissen zijn (met duikvluchten het water in). Langzamerhand worden de broeken, vesten en t-shirts uitgedaan. De wat stoerdere mensen onder ons (Thea, Stef, Jesse, Usen en Angelique) nemen later die middag ook nog een duik in de zee die toch wel ijs-en-ijskoud blijkt te zijn. De zon is sterker dan gedacht en blijkt te sterk voor de zonnebrand die herhaaldelijk is gesmeerd. Een deel komt lekker verkleurd thuis, bij een ander deel is het toch wat hard gegaan en wordt gevreesd voor de nachtrust de komende nacht...

Vanavond is de laatste avond hier en worden we getrakteerd op een diner door Ton. Morgen nog wat laatste activiteiten en morgenavond vliegen we helaas weer terug.